Źródło: Materiały Formacyjne Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Krakowskiej, Kraków 2014
- Łaska jest „Bożym obliczem zwróconym do świata. Jest pełną troski, czułości i miłości mową Boga do stworzenia. (str. 22)
- Wierni każdego stanu i zawodu powołani są do pełni życia chrześcijańskiego oraz doskonałej miłości (LG 40). Każdy według własnych darów i zadań powinien kroczyć drogą żywej wiary, która wzbudza nadzieję i działa przez miłość (LG 41). (str. 30)
- Ze względu na złożoność naszych przeżyć i możliwości deformacji na drodze rozwoju psychicznego i duchowego często potrzebna jest pomoc drugiego człowieka, ponieważ nikt nie może w pełni sam siebie zrozumieć i nie można iść drogą rozwoju duchowego na oślep czy zrywami. Taką pomoc stanowi wspólnota, rodzina oraz proponowane przez Kościół sakrament pojednania i kierownictwo duchowe. (str. 42)
- Zaakceptować, pokochać siebie, to przyjąć siebie z całą prawdą i z całą miłością, do jakiej jesteśmy zdolni; tylko wtedy czerpiemy siłę i mądrość do stawiania sobie realnych wymagań i przemiany życia. Ten kto dojrzale kocha siebie z łatwością uznaje, że powinien ciągle coś zmieniać w sobie i w swoim życiu. Potwierdzeniem dojrzałej postawy wobec siebie jest również zdolność do wybaczenia i pojednania z samym sobą. Wybaczam sobie nie po to, by zapomnieć, lecz by więcej tego nie czynić. Dojrzałe wybaczenie sobie i bliźniemu pamięta o przeszłości, ale nie rozpamiętuje i nie zadręcza się. Pamięć o błędach jest źródłem życiowej mądrości. Nie jest prawdą, że człowiek nie potrafi zmienić błędnej postaw wobec siebie. Zmiana wymaga niekiedy dużego wysiłku, ale jest możliwa. (str. 43)